Jungle

Met het vliegtuig ben ik naar de jungle gegaan. In 40 minuten van Cusco naar Puerto Maldonado, van de Andes naar de Amazone. Het landschap is echt totaal anders. Ik moet zeggen dat ik even moest wennen aan die omschakeling. Na opgehaald te zijn van het vliegveld, ben ik per boot naar de lodge gegaan. De lodge is vrij luxe, ik deel vanaf de tweede nacht een kamer met een Fransman en de kamer heeft zelfs een eigen douche en WC. Nadat ik in Cusco een kamer deelde met 9 anderen en bij de Salkantay voornamelijk in tenten sliep, kon ik aan deze omschakeling dan weer wel snel wennen.

Op de eerste dag heb ik samen met een gids door de jungle gewandeld en ook over een 30 meter hoge brug in de jungle, je kan de jungle dan van boven zien. Ook heb ik 2 ziplines gedaan, maar dat vond ik niet zo leuk. Je kon uiteindelijk weinig van de jungle zien (geen dieren) en ik vind het ook niet spannend. Wel leuk aan de wandeling was dat de gids veel vertelde over de bomen, planten en dieren die in de jungle leven. Van metaalbomen (arboles metallica, zo sterk als metaal) tot bullet-ants (grote mieren die giftig zijn).

's Avonds hebben we met een klein groepje (4 personen) een wandeling gemaakt door de jungle met 2 gidsen (Victor en Luis), dat was dan weer wel spannend. Je weet namelijk niet welke dieren je gaat zien. De hoofdprijs was de tarantula, een grote spin. Bij het eerste hol lokte een gids de tarantula naar buiten door met een takje licht te trillen, zodat zij denkt dat er een slang is. Het hol is van een slang en de tarantula eet de slangeneieren. Bij het tweede hol vroeg Victor of iemand van de groep het wilde proberen. Uiteraard wilde ik dat wel, zo'n kans krijg je maar één keer. Dus ik met een takje een beetje peuren in het holletje. Het ging heel gemakkelijk en in no-time was de tarantula buiten. Ik zag de tarantula wel steeds verder het takje opklimmen. Dus toen de gids zei dat het genoeg was, heb ik direct losgelaten!

Na de wandeling hebben we gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan, omdat de volgende dag de wekker om 03:45 ging. Met de boot zijn we naar de clay lick (een kleiwand) gegaan. Op de heenweg liet Victor de boot opeens stoppen en scheen met zijn zaklamp naar de oever; een witte kaaiman van 2 meter! Bij de clay lick komen tig papegaaien de klei eten voor hun maag. Later op de dag eten zij giftige vruchten en zo neutraliseren zij het gif. Er zijn 4 verschillende soorten hier, maar de meesten zijn groen met een blauwe kop. Door hun kleur zijn zij hoog in de bomen onmogelijk te zien. Maar nu laag aan de oever zijn ze uitstekend te spotten. We zagen er wel meer dan 100, een heel mooi schouwspel!

Daarna ben ik naar het Sandovalmeer gegaan met een andere groep. Hier heb ik al snel een kaaiman gezien, maar een andere soort dan in de ochtend en een stuk kleiner. Later zagen we op het meer nog schildpadden en verschillende soorten vogels.

Voor het eten ben ik meegeweest met de caymantour, in het donker gingen we het water op om kaaimannen en andere dieren te spotten. Nu zagen we een kleine, jonge kaaiman en een sloth (luiaardvogel).

De laatste volle dag ben ik naar mensen van de jungle geweest. Het was wel aardig, maar het blijft een toneelstukje voor toeristen. Interessant was dat zij alles van de jungle eten, bijvoorbeeld ook apen. Het schijnt een beetje als rund te smaken, maar later hoorde ik dat het een hele sterke smaak heeft. Hoe toepasselijk ben ik 's middags in een kayak naar 'La isla de monos' geweest, het apeneiland. Daar heb ik 2 soorten apen gezien, capucijner en doodshoofdaapjes (squirrelmonkeys in het engels). Echt heel tof om die apen van boom naar boom te zien slingeren.

In de avond heb ik weer meegelopen met een wandeling door de jungle. Ditmaal zagen we een schorpioen en een sprinkhaan. Na 20 minuten lopen en geen dieren vinden, bedacht de gids (Victor), dat het leuk was om even goed te concentreren op alle geluiden van de jungle. Hij gaf daarom aan dat iedereen 20 meter uit elkaar moest staan en zijn zaklamp of telefoon moest inleveren, zodat we 1 à 2 minuten in het donker stonden. Maar dat gold alleen voor de laatste persoon, de eerste persoon stond zeker 5-10 minuten in het donker! Ik stond als derde en bij de boom met de (giftige) schorpioen, ik ben toch maar een paar stappen verder gelopen! Het was interessant om de geluiden van de jungle te horen en ook een beetje eng. Soms voel je een windvlaag en vliegt er wat voorbij, maar je kan niet zien wat. Wel heb ik vuurvliegjes gezien (de mensen van de jungle gebruiken deze als licht als zij 's nachts gaan jagen op bijvoorbeeld jaguars) en je hoort en voelt de muggen op je hoofd.

De laatste ochtend ben ik wederom naar de papegaaien wezen kijken. Het was opnieuw heel erg leuk en ik heb een aantal mooie foto's kunnen maken. In de groep zaten ook een aantal Engelse jongens die erg enthousiast waren. Eén had zelfs een encyclopedie met alle vogels in Zuid-Amerika bij zich. Dat maakte Victor, onze gids, nog enthousiaster dan hij al is en hij was echt op stoom deze ochtend. Het blijft knap dat hij de vogels zo hoog in de lucht herkend en zelfs alleen aan het getjilp genoeg heeft om te weten welke soort vogel het is. Helaas was er een boot met toeristen (er waren in totaal 3 boten) die meerdere keren te dicht in de buurt kwam, waardoor na een half uur vrijwel alle papegaaien waren weggejaagd. Normaal duurt het schouwspel ongeveer een uur (van 6 tot 7), maar nu dus slechts een half uur.

Op de weg terug ben ik bij de haven van Puerto Maldonado afgezet en na een ontbijtje ben ik vanuit Puerto Maldonado naar het vliegveld gegaan. Met een tussenlanding in Cusco ben ik naar Lima gevlogen voor de laatste dagen van mijn reis.