Salkantay
2 mei 2017 - Aguas Calientes, Peru
Alweer een week geleden heb ik een 4-daagse trek (Salkantay trek) gemaakt door de bergen naar Machu Picchu.
De eerste dag van de trek was een rustige dag om erin te komen. In de middag was er de mogelijkheid om naar een bergmeer te gaan. De waarneming naar Het met was pittig, omdat het behoorlijk steil was. Maar als je dan ineens het bergmeer met de gletsjer ziet opdoemen is dat een prachtige beloning! Het bergmeer was mooi, zeker omdat de gletsjer direct aan het meer lag. Het begon op het meer te regenen, waardoor het meer nog mooier werd qua kleur. Daarna moesten we wel nog teruglopen naar ons kamp. Dus maar snel gerend op 4.000 meter hoogte, ging prima. Op die hoogte is het moeilijk om kleding uw drogen, dus het was een koude avond.
De tweede dag is de zwaarste dag van de Salkantay trek, maar ook de mooiste. Je loopt eerst 4 uur omhoog naar 4.630 meter en daarna 5 uur omlaag naar 2.900 meter. Vooral het naar beneden lopen was vervelend. Het uitzicht naar de Salkantay (6.271 meter) was heel mooi, maar de lagune waar de gids ons naartoe bracht was mogelijk nog mooier. Ik heb nog nooit zo'n mooie kleur blauw gezien! Voor de gids is deze lagune een heilige plek. Daarom hebben we met kokablaadjes in het Quechua gebeden om de bergen te bedanken en één te worden met ze. Ik moet zeggen dat het prettig is om even stil te staan bij waar je bent en hoe mooi het is. Maar ik ben niet echt één geworden met de bergen en het zou me niet verbazen als dit eerder een kunstje voor toeristen is.
Dag 3 en 4 zijn minder mooi en vooral nodig om dichterbij Machu Picchu te komen. Dag 3 zorgde nog wel voor spektakel aangezien er aardverschuivingen waren. Eerst probeerden we nog over het grote pad te lopen, maar toen er wat stenen naar beneden vielen riep de gids op redelijk zorgwekkende toon: "Run, run, run!" Met de hele groep moesten we eigenlijk wel lachen om de situatie, terwijl een andere groep wit wegtrok van angst. Wat de beste reactie is, laat ik in het midden. We namen daarna een gammele kabelbaan om de rivier over te steken en de paden die we daarna namen gingen langs de afgrond. Er dreigden door de regen nog steeds aardverschuivingen. Gelukkig haalden we allemaal heelhuids het einde. De vierde dag liep ik eerst met z'n tweeën, omdat de rest van de groep met de zipline ging. Nadat we met de lunch weer samenkwamen, bereikten we na de lunch met de groep Aguas Calientes. Dat is het toeristische dorpje voor Machu Picchu.
De eerste dag van de trek was een rustige dag om erin te komen. In de middag was er de mogelijkheid om naar een bergmeer te gaan. De waarneming naar Het met was pittig, omdat het behoorlijk steil was. Maar als je dan ineens het bergmeer met de gletsjer ziet opdoemen is dat een prachtige beloning! Het bergmeer was mooi, zeker omdat de gletsjer direct aan het meer lag. Het begon op het meer te regenen, waardoor het meer nog mooier werd qua kleur. Daarna moesten we wel nog teruglopen naar ons kamp. Dus maar snel gerend op 4.000 meter hoogte, ging prima. Op die hoogte is het moeilijk om kleding uw drogen, dus het was een koude avond.
De tweede dag is de zwaarste dag van de Salkantay trek, maar ook de mooiste. Je loopt eerst 4 uur omhoog naar 4.630 meter en daarna 5 uur omlaag naar 2.900 meter. Vooral het naar beneden lopen was vervelend. Het uitzicht naar de Salkantay (6.271 meter) was heel mooi, maar de lagune waar de gids ons naartoe bracht was mogelijk nog mooier. Ik heb nog nooit zo'n mooie kleur blauw gezien! Voor de gids is deze lagune een heilige plek. Daarom hebben we met kokablaadjes in het Quechua gebeden om de bergen te bedanken en één te worden met ze. Ik moet zeggen dat het prettig is om even stil te staan bij waar je bent en hoe mooi het is. Maar ik ben niet echt één geworden met de bergen en het zou me niet verbazen als dit eerder een kunstje voor toeristen is.
Dag 3 en 4 zijn minder mooi en vooral nodig om dichterbij Machu Picchu te komen. Dag 3 zorgde nog wel voor spektakel aangezien er aardverschuivingen waren. Eerst probeerden we nog over het grote pad te lopen, maar toen er wat stenen naar beneden vielen riep de gids op redelijk zorgwekkende toon: "Run, run, run!" Met de hele groep moesten we eigenlijk wel lachen om de situatie, terwijl een andere groep wit wegtrok van angst. Wat de beste reactie is, laat ik in het midden. We namen daarna een gammele kabelbaan om de rivier over te steken en de paden die we daarna namen gingen langs de afgrond. Er dreigden door de regen nog steeds aardverschuivingen. Gelukkig haalden we allemaal heelhuids het einde. De vierde dag liep ik eerst met z'n tweeën, omdat de rest van de groep met de zipline ging. Nadat we met de lunch weer samenkwamen, bereikten we na de lunch met de groep Aguas Calientes. Dat is het toeristische dorpje voor Machu Picchu.
